Ben açken hiç tok yatmadın
Yüzme bilmiyordun
Ve boğulma pahasına
Ben biliyim diye çok uğraştın
Hatırlar mısın körüklü otobüs yeni çıkmıştı
Her Cuma okuldan sonra
Yalnızca gözlerimi açık bırakacak şekilde
Sarıp sarmalardın beni
Teyzeme giderdik
Yeniköy'e...
Sürekli sus derdin bana
Bütün otobüs kahkahalarla bana gülerken
Sen olmadan ayakta duramadığım yıllarda
Ne güzel de tutardın bir elinle göbeğimden
Diğer elinle sırtımdan
Bulaşıktan buruşmuş ellerin mis kokardı
Konuşamasam da ne dediğimi bir tek sen anlardın
Biliyor musun anneciğim?
Bıraksan bir gün ellerini hala düşerim belki
İnanmayacaksın ama
Bu hayatta artık tay tay duramıyorum çünkü
CEYHUN YILMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder