YOL

Bir yudum daha aldım hayattan
Boğazımın kuruluğu geçti mi bilemiyorum
Ya da geçtiyse mutlu olmalı mıyım
Yoksa bir yudum daha eksildi diye üzülsem mi yaşama
Ne olursa olsun
İçmezsem ölürüm
İçtikçe ölüyorum biliyorum
Sen söylemesen de
Ben biliyorum
Adım adım yaklaşıyorum
Dur deme
Durunca yolun kendisi geliyor ve hayat daha da korkunç oluyor
Ve insanlık
Buna hazır olmadığı için adım atarak yürüyor
Durduğumuz halde
Beklenen sona gittiğimizi anlarsak
Hem yine gidip hem üzüleceğiz sen de biliyorsun
Yolculuk yapmak istiyorum
Eğer duracaksa bu hayat otobüsü
Molalarda sevincim sen ol
Ve şehirlerarası otobüs şoförünün masasındaki
Tavuklu pilav kadar yakışalım birbirimize


CEYHUN YILMAZ